---

W dniu 3 lutego 2017 r. odbyło sie upowszechnianie rezultatów po kursie na Cyprze.

 

Dnia 5.06.2017 w SOSW w Sieradzu odbyło się szkolenie dla nauczycieli pt. „Dobre praktyki projektów Erasmus+, w którym udział wzięło 27 nauczycieli z następujących placówek:

- Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy w Sieradzu

- Zespół Szkół Specjalnych z Warty,

- Szkoła Podstawowa nr4 w Sieradzu,

- Gimnazjum nr3 w Sieradzu.

W trakcie spotkania zaprezentowano założenia projektu, przedstawiono rezultaty. Odbył się również premierowy pokaz filmu promocyjnego. Przedstawiono dobre praktyki, wypracowane w ciągu 2 lat. Zapoznano uczestników z metodami, technikami pracy nauczycieli w krajach partnerskich.

Uczestnicy projektu „SOSW w Sieradzu jako centrum szkoleniowo-doradcze z zakresu edukacji włączającej czerpiące z doświadczeń europejskich” w ramach projektu Mobilność kadry edukacji szkolnej ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego, Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój podzielili się swoimi doświadczeniami z kursów w krajach europejskich. 

Zebrani nauczyciele uznali spotkanie za bardzo owocne i wyrazili chęć pogłębienia wiedzy z zakresu zasad aplikowania wniosków w ramach ogłaszanych przez Agencję Narodową konkursów.

    

 

---

Ryba czy wędka?

 

Po co się jedzie na szkolenie za granicą?

Są tacy, którzy powiedzą – dla rozrywki. Zmiana klimatu, otoczenia. Inni zawyrokują – aby szlifować język obcy. Słusznie zapewne. Znajdą się tacy, którzy stwierdzą z wahaniem – po nowe umiejętności, wiedzę zawodową.

Wszyscy wymienieni powyżej na takich szkoleniach zapewne nie byli.

Bo ci, co byli, wiedzą, że przede wszystkim ważne są dobre praktyki. Przykłady takich rozwiązań edukacyjno-wychowawczych, które w Polsce jeszcze nie są stosowane, a można byłoby je na naszym rodzimym gruncie zaszczepić.

W takim właśnie celu 5 nauczycielek ze Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Sieradzu wizytowało przez tydzień instytucję "Comunita'Capodarco di Roma" w stolicy Włoch.

I – trzeba to przyznać – było warto.

„Capodarco” od pięćdziesięciu (tak!) lat działa na rzecz polepszenia warunków życia, pracy i edukacji osób niepełnosprawnych (ruchowo, intelektualnie). Należy podkreślić rzecz niezmiernie istotną – działania te maja charakter kompleksowy, na skalę niespotykaną dotychczas w Polsce.

Po pierwsze osoby niepełnosprawne mają możliwość zamieszkania w apartamentach, które składają się z pokoi oraz wspólnej kuchni i pokoju dziennego. W tych wspólnotach w codziennych obowiązkach pomagają im wolontariusze lub pracownicy instytucji. Lokatorzy tych pomieszczeń to niepełnosprawni, ale dobrani w pary w ten sposób, że zawsze z osobą dysfunkcyjną ruchowo mieszka ktoś, kto pod względem fizycznym jest dużo sprawniejszy i może koledze/koleżance pomóc. Ta wspólnotowość, wsparcie, widoczne są na każdym kroku. Przy wspólnych posiłkach, w codziennych obowiązkach, w zajęciach artystycznych (wspaniały teatr „Butterfly”), w pracy. Tak, tak, w pracy, ponieważ Capodarco oferuje swoim podopiecznym różnego typu działania wprowadzające na rynek pracowniczy np. renowacja mebli, ceramika, produkcja makaronu oraz szkolenia w zakładach pracy. Natomiast Ośrodek Comunita'Capodarco w Grottaferrata to miejsce, gdzie w ramach funkcjonującego gospodarstwa rolnego, połączonego z restauracją agroturystyczną osoby niepełnosprawne uczą się i doskonalą zawodowo poprzez uprawę roślin, bukieciarstwo, zajęcia komputerowe oraz praktyki w zakładach pracy. 

Ktoś mógłby wtrącić – tak , u nas w Polsce  też prowadzi się działania w celu przygotowania zawodowego osób niepełnosprawnych (np. Zakład Aktywności Zawodowej w Wieruszowie). Prawda, ale w Capodarco chodzi głównie o usamodzielnienie, autonomię tych, którzy od dzieciństwa potrzebują wsparcia w codziennym funkcjonowaniu z racji swoich dysfunkcji.

W instytucji, którą poznawaliśmy we wrześniu 2017 roku, zapewnia się nie tylko zajęcie, ale zawód, kwalifikacje, które pozwalają być wartościowym i docenionym przez pracodawcę pracownikiem, mieszkanie w rodzinnej, ciepłej atmosferze, wspieranie się nawzajem w trudach codzienności, czerpanie satysfakcji z poczucia bycia pełnoprawnym członkiem społeczeństwa.

Czy rzeczywiście Polska jest tak daleko od Europy pod względem kompleksowych działań na rzecz osób niepełnosprawnych?

Popatrzmy na Stowarzyszenie Pomocy Wzajemnej BYĆ RAZEM oraz na Fundację Rozwoju Przed­się­bior­czo­ści Spo­łecz­nej "Być Razem", powołaną przez powyższe stowarzyszenie.

Osią działalności tych instytucji jest wzajemna pomoc (np. wspólnot mieszkańców), ale też aktywizacja osób zagrożonych wykluczeniem (w tym – niepełnosprawnych), zapewnienie schronienia, posiłków, kształcenie, tworzenie nowych miejsc pracy, i – co najważniejsze – wspieranie do momentu usamodzielnienia i pełnej integracji ze społeczeństwem. Brzmi znajomo? Tak – odnoszę wrażenie, że to takie „polskie Capodarco”, instytucje te przecież przyznają się do włoskich inspiracji, ale nie tylko. Wskazują na: Szkołę im. H. Ch. Kofoeda z Kopenhagi, Fundację Pomocy Wzajemnej „Barka" z Poznania, tradycje uniwersytetów ludowych, dobre praktyki z zakresu europejskiej ekonomii społecznej - głównie fińskiej (przedsiębiorstwo TEAK - Teuva), a także brytyjskiej.

Na koniec taka oto refleksja.

Politycy twierdzą, że skuteczną walką z biedą i bezrobociem jest ofiarowanie potrzebującemu wędki, nie ryby.

Skąd wziął się pomysł, że ta zasada nie dotyczy osób niepełnosprawnych?

 

Autor Anna Kłaniecka